نقش سرمایه گذاری خطرپذیر و دولت ها در انرژی پاک

هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوا در گزارش ویژه خود در سال 2022 اعلام کرد که برای محدود کردن گرمایش زمین به 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن، جهان باید سالانه 2.3 تریلیون دلار تنها در فناوری های برق کم کربن سرمایه گذاری کند. با این حال، New Energy Finance بلومبرگ تخمین می‌زند که در سال 2021 تنها 755 میلیارد دلار در سطح جهان در بخش‌های انتقال انرژی سرمایه‌گذاری شده است. هدف این فناوری‌های پاک که به عنوان فناوری پاک شناخته می‌شوند، ارائه انرژی پاک و محصولات پایدار هستند.

در این زمینه، رونق اخیر در سرمایه مخاطره‌آمیز «تکنولوژی پاک» (VC)، نوعی تأمین مالی برای شرکت‌های جوان و با رشد بالا، دلگرم‌کننده است. این افزایش در بودجه VC “سبز” دو منبع اصلی دارد. اول اینکه، بخش VC به طور کلی رونق را تجربه کرده است. دوم، سرمایه گذاران – که به دلیل بحران آب و هوا و حمایت عمومی فزاینده از راه حل های نوآورانه تحریک شده اند – به طور فزاینده ای مشتاق سرمایه گذاری در فناوری های جدید پاک هستند. در اکتبر 2021، لری فینک، مدیر عامل بزرگترین مدیر دارایی جهان، استدلال کرد که 1000 استارت آپ بعدی به ارزش بیش از 1 میلیارد دلار در فناوری های پاک خواهند بود (کلیفورد 2021).

ممکن است تعجب کنیم که آیا این خوش بینی موجه است یا خیر. در واقع، این موج جدید سرمایه گذاری و علاقه به فناوری پاک یادآور چرخه رونق و رکود است که از سال 2005 تا 2013 اتفاق افتاد (شکل 1 را ببینید). در آن زمان، رشد سریع علاقه به انرژی پاک از سوی سیاست گذاران منجر به افزایش مشابهی در سرمایه گذاری های سبز شد. از سال 2005 تا 2008، سهم بودجه VC که صرف فناوری‌های انرژی پاک می‌شود، بیش از سه برابر شده است. با این حال، ثابت شد که استارت آپ های انرژی پاک آزمایشی بی سود هستند. کمتر از نیمی از بیش از 25 میلیارد دلاری که از سال 2006 تا 2011 به استارت‌آپ‌های فناوری پاک ارائه شده بود به سرمایه‌گذاران بازگردانده شد (Gaddy et al. 2017). در نتیجه، با پایان یافتن بودجه VC، رونق فناوری پاک از بین رفت.

در مقاله اخیر خود (van den Heuvel and Popp 2022)، از داده‌های Crunchbase در مورد 150000 استارت‌آپ آمریکایی که بین ژانویه 2000 تا مه 2021 فعال بودند، استفاده می‌کنیم تا بینش‌های جدیدی از شکست اولیه Cleantech VC بدست آوریم. درک بهتر دقیقاً چرایی شکست تلاش‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر اولیه می‌تواند به ارزیابی امکان موفقیت برای دومین موج سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاری خطرپذیر سبز با تمرکز کمتر بر انرژی و اطلاع‌رسانی سیاست‌های با هدف حمایت از فناوری‌های پاک جدید کمک کند.

شکل 1 رونق و رکود فناوری پاک

یادداشت: این شکل سهم تمام دورهای VC (سری A تا سری J) را که به انرژی پاک (LHS) و وسایل نقلیه الکتریکی (RHS) می رود را نشان می دهد.

دلایل شکست سرمایه گذاری خطرپذیر در فناوری پاک

مطالعاتی که به رونق و رکود فناوری پاک می‌پردازند، توضیحات متعددی را برای عملکرد ضعیف VCها در فناوری پاک و به‌ویژه در استارت‌آپ‌های انرژی پاک ارائه می‌دهند (Hargadon and Kenney 2012, Nanda et al. 2015). اولاً، توسعه فن‌آوری‌های جدید انرژی پاک، سرمایه‌بر و آهسته در مقیاس است، که منجر به دوره‌های بازپرداخت غیرجذابی طولانی می‌شود (Migendt et al. 2017). دوم، بسیاری از استارت‌آپ‌های انرژی پاک در بازارهای بسیار رقابتی با حاشیه‌های ناچیز فعالیت می‌کنند که کسب بازدهی بزرگ را که VCها به دنبال آن هستند دشوار می‌سازد. بسیاری از استارت‌آپ‌های انرژی پاک محصولی – انرژی تجدیدپذیر – ارائه می‌کنند که به سختی می‌توان آن را از انرژی تولید شده توسط منابع تجدیدناپذیر متمایز کرد. در نهایت، در حالی که سرمایه‌گذاری در هر استارت‌آپ ذاتاً مخاطره‌آمیز است، استارت‌آپ‌های فناوری پاک، سرمایه‌گذاران را در معرض خطرات بیشتری قرار می‌دهند – ریسک‌هایی که ناشی از تولید کالایی است که تحت تأثیر بازارهای بین‌المللی بی‌ثبات است یا آن‌هایی که به تقاضا وابسته هستند و به سیاست‌های عمومی وابسته هستند. ناپایدار (Noailly et al. 2022).

مقاله ما بررسی می‌کند که آیا این توضیحات توسط داده‌های اخیر پشتیبانی می‌شوند یا خیر. مقایسه عملکرد استارت‌آپ‌های انرژی دیجیتال با سرمایه کمتر (مثلاً ترموستات‌های هوشمند) با سایر شرکت‌ها نشان می‌دهد که شدت سرمایه بالا و چارچوب زمانی طولانی توسعه استارت‌آپ‌های انرژی پاک عامل اصلی عدم موفقیت VCها نیست. در واقع، در حالی که استارت‌آپ‌های انرژی دیجیتال با سرمایه کمتری در مراحل اولیه شکست فناوری پاک عملکرد بهتری داشتند، این استارت‌آپ‌ها در نهایت کاهش سودآوری و توانایی خود برای تأمین بودجه VC را تجربه کردند (شکل 2 را ببینید). در عین حال، خودروهای بیوتکنولوژی و الکتریکی در سال های اخیر علیرغم سرمایه بر بودن توانسته اند سرمایه گذاران را جذب کنند.

شکل 2 تمایل سرمایه گذاری خطرپذیر برای تامین مالی استارت آپ های دیجیتال انرژی نیز کاهش یافته است

یادداشت: این رقم سهم تمام استارت‌آپ‌هایی را نشان می‌دهد که توانسته‌اند بودجه سری A را بر اساس سال راه‌اندازی آن‌ها، بر اساس صنعت تامین کنند. ارزش‌ها برای استارت‌آپ‌های دیجیتال انرژی که قبل از سال 2005 راه‌اندازی شده‌اند، به دلیل در دسترس بودن داده‌های پایین نمایش داده نمی‌شوند (یعنی فقط سه تا هشت استارت‌آپ در سال تأمین مالی می‌شوند).

در عوض، ما استدلال می کنیم که تقاضای ضعیف برای فناوری انرژی پاک، ناشی از یک تلاش ناموفق در سیاست آب و هوایی سراسری ایالات متحده، دلیل اصلی شکست VC در انرژی پاک است. پس از سال‌ها حمایت از سیاست‌های رو به رشد، سرمایه‌گذاری‌های VC در فناوری پاک به اوج خود رسید، درست زمانی که مقررات زیست‌محیطی با شکست لایحه سقف و تجارت در کنگره ایالات متحده و کنفرانس ناامیدکننده تغییرات آب و هوایی کپنهاگ (COP15) در سال 2019 با شکست مواجه شد. ما از یک برون‌زا استفاده می‌کنیم. شوک منفی برای مطالعه تأثیر تغییرات در انتظارات حمایت از سیاست‌های آب و هوایی آینده: از دست دادن غیرمنتظره اکثریت دموکرات‌ها در سنا در ژانویه 2010.

ما دریافتیم که انتظارات تقاضای ضعیف‌تر به‌طور قابل‌توجهی بر تمایل شرکت‌های سرمایه‌گذاری برای تأمین مالی استارت‌آپ‌های انرژی پاک تأثیر می‌گذارد، زیرا سرمایه‌گذاری‌های حاشیه‌ای را کمتر جذاب می‌کند. کاهش انتظارات از حمایت از سیاست‌ها، VCها را به سرمایه‌گذاری در استارت‌آپ‌های کم‌تر – اما با کیفیت بالاتر – هدایت کرد که عملکرد بهتری نسبت به استارت‌آپ‌هایی داشتند که قبل از شوک، تحت انتظارات خوش‌بینانه‌تر سیاست‌گذاری بودند.

ما همچنین دلیل دوم را برای شکست cleantech VC تایید می کنیم. ما نشان می‌دهیم که استارت‌آپ‌های انرژی پاک به میزان قابل توجهی کمتر از سرمایه‌گذاری‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) یا بیوتکنولوژی به موفقیت‌های خانگی تبدیل می‌شوند. فقدان اثرات شبکه، اتکای کمتر به پتنت ها و تمایز کمتر محصول، دور نگه داشتن رقبا و کسب حاشیه های بالا در انرژی پاک را دشوارتر می کند. این امر از شکل‌گیری بازارهای «برنده همه را می‌گیرد» که استارت‌آپ‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات یا بیوتکنولوژی را بسیار جذاب می‌کند، جلوگیری می‌کند.

آینده نوآوری فناوری پاک و نقش دولت

اهمیت تقاضای قوی می‌تواند به ما کمک کند تا دومین رونق در فناوری پاک را درک کنیم و بینش‌هایی را در مورد موفقیت سرمایه‌گذاری‌ها ارائه کنیم. اولاً، سیاست‌های دولت نسبت به سال 2009 حمایت‌کننده‌تر می‌شوند (Popp et al. 2020). در اتحادیه اروپا، طرح Fit for 55 با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا 55 درصد (نسبت به سطوح 1990) تا سال 2030 است. در حالی که سیاست ملی آب و هوا در ایالات متحده دست نیافتنی باقی مانده است، بسیاری از ایالت ها اهداف بلندپروازانه ای برای انرژی پاک دارند، مانند طرح کالیفرنیا برای تا سال 2045 به منابع انرژی با انتشار صفر تکیه کنید. این محیط سیاست حمایتی فزاینده تقاضا برای همه فناوری های پاک را افزایش می دهد.

با این حال، سرمایه‌گذاری‌های VC در انرژی پاک احتمالاً همچنان از سایر بخش‌های فناوری پاک مانند وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) عقب خواهد ماند، همانطور که در شکل 1 مشاهده می‌شود. نیاز به فداکاری کمی دارد (اکونومیست 2021). برخی از بخش‌ها، مانند وسایل نقلیه الکتریکی یا مواد غذایی پایدار (مثلاً گوشت‌های گیاهی)، موانع کمی برای پذیرش انبوه دارند و می‌توانند محصولات خود را متمایز کنند، که باعث افزایش تقاضا و بهبود سودآوری می‌شود. توانایی شرکت هایی مانند تسلا برای مدیریت برند خود و تقویت تقاضا برای وسایل نقلیه الکتریکی خاص خود به آنها این امکان را می دهد که نشانه گذاری هایی غیرقابل دستیابی در صنعت رقابتی انرژی های تجدیدپذیر ایجاد کنند.

این ویژگی های جذاب به چندین موفقیت اخیر خانگی در فناوری پاک تبدیل شده است. تسلا در طول عرضه اولیه عمومی (IPO) خود در سال 2010، 20 برابر سرمایه سرمایه گذاری شده خود را بازگرداند، اما ارزش آن از آن زمان تاکنون چندین صد برابر شده است. این امر اشتهای سرمایه گذاری در این منطقه را تشدید کرده است. شرکت نیکولا موتور، تولیدکننده کامیون های برقی، زمانی که در سال 2020 عمومی شد، 125 برابر سرمایه پرداخت شده را به سرمایه گذاران سری A خود بازگرداند. الگوی مشابهی در مواد غذایی پایدار قابل مشاهده است. Impossible Foods، سازنده گوشت‌های گیاهی، اکنون ۷ میلیارد دلار ارزش دارد و می‌تواند در سال ۲۰۲۲ وارد بورس شود و ۸۲ بار به سرمایه‌گذاران اولیه خود بازگردد.

این شرکت‌ها ثابت کرده‌اند که برخی از بخش‌های فناوری پاک می‌توانند بازدهی بزرگی داشته باشند و به این رونق جدید فناوری پاک دامن بزنند. در نتیجه، رونق دوم در VC ممکن است نتایج بهتری نسبت به مدل قبلی خود داشته باشد. با این حال، استارت‌آپ‌های انرژی پاک احتمالاً برای جذب بودجه VC به مبارزه ادامه خواهند داد. از آنجایی که برای مقابله با تغییرات آب و هوایی به نوآوری بیشتری در انرژی پاک نیاز است، دولت ها باید کارهای بیشتری انجام دهند.

با در نظر گرفتن این موضوع، ما همچنین عملکرد سرمایه گذاری های عمومی در استارت آپ های فناوری پاک را مطالعه می کنیم (بای و همکاران 2021). ما متوجه شدیم که سرمایه گذاران دولتی بدتر از همتایان بخش خصوصی خود عمل نکرده اند. با این حال، از آنجایی که سرمایه گذاری های VC در انرژی پاک به طور کلی بسیار بدتر از سایر بخش ها عمل می کند، صرفاً مطابقت با عملکرد بخش خصوصی در بخش انرژی پاک کافی نیست. بدون تقاضای قوی‌تر برای فناوری‌های پاک، نه سرمایه‌گذاران دولتی و نه سرمایه‌گذاران خصوصی احتمالاً در هنگام تأمین مالی استارت‌آپ‌های انرژی پاک موفق نیستند. با اجرای سیاست‌های پایدار طرف تقاضا (مثلاً مالیات بر کربن معنی‌دار)، دولت‌ها عملکرد مورد انتظار سرمایه‌گذاران در مراحل اولیه را بهبود می‌بخشند و به کاهش شکاف‌های مالی در فناوری‌های پاک کمک می‌کنند. تنها در این صورت است که دولت ها باید از سرمایه گذاری های عمومی هدفمند برای تأمین مالی استارت آپ های فناوری پاک استفاده کنند که همچنان برای جذب سرمایه گذاری های بخش خصوصی با مشکل مواجه هستند، به ویژه به این دلیل که پتانسیل محدودی برای بازدهی بزرگ دارند.

توجه نویسندگان: نظرات و نظرات بیان شده در این ستون کاملاً متعلق به نویسندگان است و لزوماً بیانگر نظرات یا نظرات گروه برتل (“براتل”) یا سایر کارمندان یا مشتریان آن نیست. خوانندگان این ستون باید در مورد هر گونه اطلاعات این مقاله و هر نتیجه‌ای که می‌توان از این گزارش به دست آورد، به دنبال مشاوره تخصصی مستقل باشند. خود مقاله به هیچ وجه نمی تواند جایگزینی برای چنین مشاوره تخصصی مستقل باشد.

منابع

Bai, J, S Bernstein, A Dev and J Lerner (2021)، «دولت به عنوان یک سرمایه گذار خطرپذیر (موثر)، VoxEU.org، 14 مه.

کلیفورد، سی (2021)،لری فینک، مدیرعامل بلک راک: استارت‌آپ‌های 1000 میلیارد دلاری بعدی در زمینه فناوری آب و هوا خواهند بود.“، CNBC، 25 اکتبر.

Gaddy، BE، V Sivaram، TB Jones و L Wayman (2017)، “Capital Capital و Cleantech: مدل اشتباه برای نوآوری انرژی”، سیاست انرژی 102: 385-395.

هارگادون، AB و ام کنی (2012)، “سیاست اشتباه؟ دنبال کردن سرمایه های مخاطره آمیز به فناوری پاک”، بررسی مدیریت کالیفرنیا 54 (2): 118-139.

لرنر، جی و آر ناندا (2020)، “نقش سرمایه گذاری خطرپذیر در تامین مالی نوآوری: آنچه می دانیم و هنوز چقدر باید بیاموزیم”، مجله چشم انداز اقتصادی 34 (3): 237-261.

Migendt، M، F Polzin، F Schock، FA Täube و P von Flotow (2017)، “فراتر از سرمایه گذاری خطرپذیر: یک مطالعه اکتشافی از رابطه مالی-نوآوری-سیاست در فناوری پاک”، تغییرات صنعتی و شرکتی 26 (6): 973-996.

ناندا، آر، کی یانگ و ال فلمینگ (2015)، “نوآوری و کارآفرینی در انرژی های تجدید پذیر”، در تغییر مرز (شماره ژوئیه، ص 199-232)، انتشارات دانشگاه شیکاگو.

Noailly، J، L Nowzohour و M van den Heuvel (2022)، “آیا عدم قطعیت سیاست های زیست محیطی مانع از سرمایه گذاری به سمت اقتصاد کم کربن می شود؟”، مقاله تحقیقاتی CIES 74.

پولزین، اف و ام سندرز (2020)، “چگونه برای انتقال به انرژی کم کربن در اروپا تامین مالی کنیم؟”، سیاست انرژی 147، 111863.

Popp، D، F Vona و J Noailly (2020)، “محرک سبز، مشاغل و بهبود سبز پس از همه گیری”، VoxEU.org، 4 ژوئیه.

اقتصاد دان (2021)، “میلیاردها در تجارت کربن زدایی می ریزند”، 19 اوت.

ون دن هوول، ام و دی پاپ (2022)، «نقش سرمایه‌های مخاطره‌آمیز و دولت‌ها در انرژی پاک: درس‌هایی از اولین حباب فناوری پاک»، سری مقاله‌های کاری NBER.