دوستان دوران کودکی: چه زمانی بمانیم و چه زمانی ادامه دهیم

به نظر می رسید دوست داشتن در دوران کودکی بسیار آسان تر از بزرگسالی باشد.

آیا اولین تعامل خود با اولین دوست خود را به خاطر دارید؟ به کسی نزدیک می‌شوید، سلام می‌کنید، و از آن‌جا، با آن شخصی که اکنون می‌توان او را دوست دوران کودکی نامید، پایه و اساس را تشکیل داد.

داشتن دوستی های دوران کودکی بخش مهمی از کشف اینکه چه کسی هستیم است. ما با هویت‌های مختلف ارتباط برقرار می‌کنیم و یاد می‌گیریم که چگونه با دوستان روابط مثبت داشته باشیم. گذشته از آن، ما خواسته ها و ترجیحات خود را نیز کشف می کنیم.

ما یاد می گیریم که چگونه خود و دیگران را با یادگیری نحوه به اشتراک گذاشتن و در نظر گرفتن احساسات آنها درک کنیم. ما یاد می گیریم که با تلاش های بی شمار اعتماد کنیم و چگونه آن را بسازیم. در عوض، متوجه می شویم که به چه کسانی می توانیم اعتماد کنیم و به چه کسانی نمی توانیم اعتماد کنیم.

زمان اکتشاف است.

آیا از دوستان دوران کودکی بمانیم یا ادامه دهیم

گاهی اوقات ما تصمیماتی می گیریم که می تواند پویایی یک دوستی را که از کودکی شروع شده است تغییر دهد. با بزرگتر شدن، با افرادی آشنا می شویم که بیشتر با آنچه که هستیم آشنا می شویم. افرادی که با شخصیت ما هماهنگی بیشتری دارند.

هیچ اشکالی ندارد که در هر مرحله از زندگی افراد را بزرگتر کنید. ما به عنوان یک انسان سیال هستیم و تغییر اجتناب ناپذیر است. همانطور که رشد می کنیم و خود را می شناسیم و می خواهیم چه کسی باشیم، ممکن است دیگران را در مسیر مشابهی که می خواهیم طی کنیم، جستجو کنیم. و در نتیجه، دوستی های قدیمی ممکن است از بین بروند.

در اینجا 8 سوال وجود دارد که باید هنگام تصمیم گیری برای ماندن یا ادامه دادن از دوستی دوران کودکی از خود بپرسید.

1. آیا پویایی دوستی تغییر کرده است؟

زندگی تغییر می‌کند و ما ساعت‌ها از هم فاصله داریم تا با خانه‌هایمان در یک شهر زندگی کنیم. هرگز تصمیمی وجود نداشت که سیال دوستی ما را تغییر دهد، اما گاهی اوقات تدارکات زندگی خود می تواند چیزها را تغییر دهد.

دوستی‌های گذشته فقط شامل «بیرون آمدن برای بازی کردن» یا، همانطور که ما فکر می‌کردیم، «دخت‌نشینی» با افزایش سن تشکیل می‌شد. زندگی در کودکی بسیار ساده تر و ساده تر بود. با پرسیدن سوالاتی از خود، می توانید تصمیم بگیرید که دوستی دوران کودکی خود را ادامه دهید یا اجازه دهید تا پایان یابد.

2. آیا دوستی های دوران کودکی برای همیشه باقی می مانند؟

دوستی ای که در کودکی شکل گرفته است، مانند هر رابطه دیگری، این پتانسیل را دارد که تا ابد ادامه یابد. مانند هر رابطه قوی دیگری، ما می توانیم در چارچوب این دوستی دوران کودکی رشد کرده و تغییر کنیم.

تجربیات و خاطرات دوران کودکی شما می تواند به عنوان چسبی برای رابطه شما در آینده عمل کند. با این حال، اگر در کودکی خجالتی بودید و دوستی‌های معنی‌داری نداشتید، به احتمال زیاد اجازه می‌دهید تا آن دوستی‌هایی که برقرار کرده‌اید پایان یابد.

شرایط زندگی می تواند قدرت یک دوستی را آزمایش کند. اگر یک رویداد آسیب زا، مانند طلاق یا از دست دادن یکی از عزیزانتان را پشت سر گذاشته اید، و به دلیل مسیر درمانی جدیدی که در پیش گرفته اید، تغییر کرده اید، ممکن است دوستی شما تغییر کند یا به پایان برسد.

یا اگر متوجه شدید که دوستانتان در دوران سختی کنار شما نیستند، ادامه یک دوستی سالم ممکن است بسیار سخت به نظر برسد. مهم نیست که یک بار دوستی چقدر خوب بوده است، گاهی اوقات باید تصمیمی برای پایان دادن به آن بگیرید.

3. آیا دوستی دوران کودکی شما را به رشد و یادگیری تشویق می کند؟

داشتن دوستی که پشت شما باشد مظهر یک دوستی خوب و محکم است. دوستی ها باید یکدیگر را تحت فشار قرار دهند تا نسخه های بهتری از خود شوند. حبابی که رشد و اعتماد را تشویق می کند.

وقتی دوستی مدام به شما نشان می‌دهد که هیچ نگرانی برای سلامتی شما ندارد، در مواقع ضروری در کنار شما نیست، یا برای جشن گرفتن موفقیت‌های شما حضور ندارد، ممکن است بخواهید در مورد اینکه آیا باید زمان خود را با این موضوع بگذرانید تجدید نظر کنید. شخص

سنجش سلامت دوستی‌تان می‌تواند به شما کمک کند تصمیم‌هایی بگیرید که به نفع شماست.

4. آیا به دلیل سوء تفاهم به دوستی پایان می دهم؟

گاهی اوقات اتفاقاتی که در دوستی های ما می افتد می تواند منجر به سوء تفاهم شود. این می تواند حتی طولانی ترین دوستی بین دوستان را قطع کند.

اگر این اتفاق به طور مکرر رخ می دهد، ممکن است زمان آن رسیده باشد که به آنچه در حال وقوع است فکر کنید. سعی کنید بفهمید چرا اتفاقات رخ می دهد و چگونه می توان از آنها اجتناب کرد.

دوستی های ما، مانند همه روابط ما، می تواند آینه ای برای روح ما باشد و بزرگترین منبع شفای ما باشد. همچنین ممکن است برای شما مفیدتر باشد که این سوال را بپرسید: “در من در این زمان چه می گذرد؟”

وقتی روی انجام کارهای شفابخش درونی خود تمرکز می کنیم، پویایی رابطه تغییر می کند. یا ارتباط با این دوست بهبود می یابد، یا متوجه خواهید شد که دوستی به آرامی به طور طبیعی از بین می رود.

5. آیا گذشته شما تنها وجه مشترک شماست؟

درست است که خاطرات دوران کودکی قدرت زیادی دارند و اینکه دوست دوران کودکی شما بخش مهمی از آن باشد، به سختی می توان از آن گذشت.

اما اگر تنها وجه مشترک شما با دوست دوران کودکی خود خاطراتی است که ساخته اید، ممکن است ادامه این دوستی برای شما دشوار باشد. خواسته ها، نیازها، ترجیحات و مسیر کلی زندگی شما می تواند در هر زمانی به شدت تغییر کند.

اگر بتوانید زمینه مشترک جدیدی پیدا کنید، رابطه می تواند به رشد و شکوفایی خود ادامه دهد. این به شما بستگی دارد که آیا برای تلاشی که برای ادامه یافتن چیزهای مشترک دارید ارزش قائل هستید یا خیر.

6. آیا ارزش های شما در زندگی تغییر کرده است؟

در کودکی، دوستی هایی را جذب می کنیم که منعکس کننده احساسات درونی ما هستند. اگر برای خوشگذرانی ارزش قائل باشیم، پس دوستی که دوست دارد خوش بگذراند همان کسی خواهد بود که ما به سمت او میل می کنیم.

اگر ارزش‌های ما با رشد ما در بزرگسالی تغییر کند، اما ارزش‌های دوستانمان ثابت بماند، ادامه دوستی دشوارتر می‌شود.

دوست شما ممکن است همچنان بخواهد تفریح ​​کند در حالی که شما اکنون روی آینده خود متمرکز هستید و سخت کار می کنید. این بدان معنا نیست که باید پایان مشخصی برای دوستی وجود داشته باشد، اما زمانی که برای این دوستی سرمایه گذاری می کنید ممکن است به طور طبیعی کاهش یابد.

7. آیا دوستی سمی شده است؟

وقتی یک رابطه با هر ماهیتی سمی می شود، معمولاً بهتر است از آن اجتناب کنید یا به آن پایان دهید. این به این معنی نیست که شما باید صحبت جدایی داشته باشید.

به حداقل رساندن ارتباط یکی از راه هایی است که می تواند به تدریج دوستی را کم رنگ کند. گاهی اوقات، قسمت سمی دوستی شما ممکن است از بین برود اگر مرزهای محکمی را در درون خود تعیین کنید. این راه دیگری برای ادامه و ارج نهادن به دوستی مادام‌العمر است بدون اینکه مجبور باشید آن شخص را از زندگی خود حذف کنید.

8. وقتی با دوستتان وقت می گذرانید چه احساسی دارید؟

یک قانون سرانگشتی خوب این است که از احساس خود در هنگام بودن در کنار دوست خود و سپس بعد از آن آگاه باشید.

• آیا از دیدن آنها هیجان زده اید؟
• یا احساس می کنید موظف هستید با آنها ملاقات کنید؟
• آیا وقتی در کنار این شخص هستید احساس سنگینی و ناامیدی می کنید؟
• وقتی میری چی؟
• آیا احساس سبکی می کنید؟
• آیا وقتی در کنار آنها نیستید بیشتر سرگرم می شوید؟
• آیا هر وقت آنها را می بینید درد طولانی مدتی وجود دارد؟

به هرگونه تغییر انرژی که ممکن است احساس کنید توجه کنید. متوجه خواهید شد که اگر زمانی که در اطراف دوست خود هستید یا برای دیدن آنها تحت فشار هستید احساس ناراحتی می کنید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که حداقل مدت زمانی را که با آنها می گذرانید کاهش دهید.

اگر تصمیم به پایان دادن به دوستی بر اساس پاسخ های خود به یکی یا تمام سوالات فوق دارید، سه راه برای انجام آن وجود دارد.

1. می توانید ملاقات کنید و در مورد احساس خود صحبت کنید. استفاده از جملات “من” برای گفتن احساس خود، احتمال توهین به شخص را کاهش می دهد.
2. می توانید به تدریج مدت زمان برقراری ارتباط با دوست خود را کاهش دهید به این امید که دوستی از بین برود.
3. یا می توانید تصمیم بگیرید که زمینه دوستی را تغییر دهید و مرزهای قوی تری برای خود ایجاد کنید. در نهایت آنچه را که برای شما مناسب است انجام دهید.

برای جمع بندی

ادامه یک دوستی مادام العمر مزایایی دارد. در مورد ادامه دوستی که از دوران جوانی شما شروع شده، باید گفت. شما ممکن است خاطرات شگفت انگیزی داشته باشید و مسیری را در زندگی خود بر اساس صمیمیت مشترک با کسی که شما را واقعی می شناسد ایجاد کرده باشید.

ما در کودکی معمولاً بازتر و آزادتر هستیم. ما هنوز مجبور نیستیم از قلب خود محافظت کنیم. این دوست دوران کودکی ممکن است ارزشمندترین رویاهای ما را برای زندگی ما بداند. در بزرگسالی می توانند ما را به یاد روزهای بی خیالی بیاندازند و ما را تشویق کنند که دوباره همینطور زندگی کنیم. تصمیم گیری در مورد ادامه یا عدم ادامه دوستی از دوران کودکی به عهده شماست.

یادگیری اعتماد به راهنمایی های درونی شما را در تمام زندگی از جمله هدایت روابط و گرفتن این نوع تصمیم ها می بیند.

اعتبار عکس ویژه: دوی فام از طریق unsplash.com