غرامت اجرایی مرتبط با عملکرد ESG

معیارهای زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیتی به عنوان معیاری برای سنجش عملکرد شرکت مورد توجه روزافزونی قرار گرفته اند. این ستون از داده‌های مقطعی برای ارزیابی شیوع و تأثیر گنجاندن چنین معیارهایی در طرح‌های جبران خسارت اجرایی استفاده می‌کند. استفاده از “پرداخت ESG” در دهه گذشته به سرعت رشد کرده است، به طوری که بیش از 30٪ از شرکت ها معیارهای ESG را در شاخص های عملکرد کلیدی خود در سال 2021 گنجانده اند. این در کشورهایی که به نگرانی های ESG حساس هستند، رایج تر است. شرکت‌هایی که حقوق ESG را اتخاذ می‌کنند، امتیازات ESG مطلوب‌تری را از آژانس‌های رتبه‌بندی دریافت می‌کنند، اما تأثیر آن بر ثروت سهامداران مبهم است.

با افزایش علاقه به اصول “مسئولیت اجتماعی شرکتی”، مجموعه وسیعی از متغیرهای “محیطی، اجتماعی، و حاکمیت” (ESG) به عنوان معیارهایی برای سنجش تلاش‌های مسئولیت اجتماعی شرکتی پیشنهاد شده‌اند. شواهد نظرسنجی اخیر نشان می‌دهد که نسبت شرکت‌های جهانی که معیارهای ESG را در پاداش مدیران خود لحاظ می‌کنند، به سرعت رشد کرده است (گاسلینگ و همکاران 2021).

در مقاله‌ای اخیر (کوهن و همکاران 2022)، ما یک مطالعه بین‌المللی در مورد عملکرد گنجاندن معیارهای ESG در طرح‌های پاداش مدیران انجام دادیم (از این پس به سادگی «پرداخت ESG» نامیده می‌شود). بر اساس داده های بخش گسترده ای از شرکت ها در سراسر جهان، چندین الگوی تجربی را مستند می کنیم.

اولین یافته قابل توجه نرخ رشد اخیر دستمزد ESG است. همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است، سهم شرکت هایی که نشان می دهد برخی از معیارهای ESG شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) برای مدیران آنها هستند، از 3٪ در سال 2010 به بیش از 30٪ در سال 2021 افزایش یافته است. به عبارت دیگر، شکل 1 نشان می دهد که استفاده گسترده پرداخت ESG یک پدیده اخیر است.

شکل 1 استفاده از معیارهای ESG در پاداش مدیران

تجزیه و تحلیل تجربی ما بر دو موضوع کلی مرتبط با عمل “پرداخت ESG” متمرکز است: پذیرندگان پرداخت ESG چه کسانی هستند و چه نتایج اقتصادی با گنجاندن معیارهای ESG در طرح‌های پاداش مدیران مرتبط است؟ و به طور خاص، چه ویژگی هایی مانند موقعیت جغرافیایی، اندازه، صنعت، و ساختار مالکیت، تمایل بیشتری به اتخاذ روش پرداخت ESG دارند؟

از منظر آژانس و سرپرستی، می توان انتظار اتکا به معیارهای ESG در بسته های پاداش مدیران را داشت، مشروط بر اینکه صاحبان شرکت و هیئت مدیره که از طرف آنها عمل می کنند ذاتاً به نتایج ESG اهمیت می دهند. برخی از سرمایه گذاران نهادی سهام (به عنوان مثال بلک راک) از شرکت ها خواسته اند تا پاسخ های خود را به خطرات مالی قریب الوقوع ناشی از تغییرات آب و هوایی بیان کنند (آزار و همکاران 2021). به طور خاص، انتشار کربن به عنوان شاخصی از خطرات مالی آینده در نظر گرفته می شود. سپس اتکا به پرداخت ESG مطابق با یافته‌های نظری آژانس قبلی است که ارزش گنجاندن معیارهای عملیاتی، مانند کیفیت محصول یا رضایت مشتری، در قراردادهای تشویقی مدیریتی را نشان می‌دهد (Sliwka 2002، Dutta and Reichelstein 2003). این پیش‌بینی حتی اگر قیمت سهام شرکت، شاخص کلیدی عملکرد آتی، برای مقاصد قراردادی در دسترس باشد، ظاهر می‌شود.

دلیل دیگر برای گنجاندن معیارهای ESG در طرح‌های جبران خسارت مدیران این است که این معیارها اغلب به هزینه‌های خارجی مربوط می‌شوند که به درستی در اقتصاد بازار محاسبه نمی‌شوند. انتشار کربن و تغییرات آب و هوایی نمونه های بارز در این زمینه هستند. سپس مالکان می توانند به طور معتبر به ذینفعان شرکت انتقال دهند که توجه مدیریت به این اثرات خارجی جلب خواهد شد. علاوه بر بهبود تصویر کلی شرکت، تعهد شرکت به “آگاه بودن ESG” ممکن است وفاداری مشتری را تقویت کند و سهام شرکت را برای گروه‌های سرمایه‌گذار خاص جذاب‌تر کند.

با این حال، پرداخت ESG می‌تواند صرفاً به عنوان «پنس‌کاری پنجره» یا تلاشی برای «شستن سبز» (Grewal and Serafeim 2021) در نظر گرفته شود. در زمینه پرداخت ESG، استفاده از پنجره ممکن است برای شرکت‌هایی وسوسه‌انگیز باشد که صاحبان آن‌ها نسبت به مزایای مالی ناشی از امتیازات بالاتر ESG تردید دارند، به جز منافع کلی که ناشی از بهبود تصویر شرکت و جایگاه آن نزد گروه‌های ذینفع خاص است. در حالت ایده‌آل، آن شرکت‌ها دوست دارند بدون نیاز به صحبت کردن به عنوان «مسئول ESG» تلقی شوند. تشخیص پوشش پنجره در زمینه پرداخت ESG دشوار است زیرا اندازه گیری این متغیرها اغلب در سطح شرکت ذهنی است. علاوه بر این، ناظران بیرونی معمولاً به وزن های نسبی داده شده به شاخص های عملکرد مختلف، استفاده از اهداف و آستانه ها و همچنین شکل دقیق تابع پرداخت اجرایی دسترسی ندارند.

تجزیه و تحلیل ما نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد چندین عامل خارجی شرکت‌ها را مستعد پذیرش پرداخت ESG می‌کنند. در سطح کلان، گنجاندن معیارهای ESG در قراردادهای غرامت در کشورهایی که عموماً به عنوان “ESG حساس” شناخته می‌شوند، رایج‌تر است، برای مثال به این دلیل که نوعی گزارش ESG در حال حاضر اجباری است. همانطور که می توان انتظار داشت، شرکت هایی که در صنایع پر بار زیست محیطی فعالیت می کنند نیز تمایل بیشتری به پذیرش پرداخت ESG دارند. در سطح شرکت، متوجه می‌شویم که جدای از اندازه و نوسان، عمل پرداخت ESG با شرکت‌هایی مرتبط است که تعهدات زیست‌محیطی عمومی را صادر کرده‌اند و آن‌هایی که سهامداران نهادی سهم مالکیت نسبتاً زیادی دارند.

از نظر نتایج بعدی مشاهده شده برای پذیرندگان پرداخت ESG، متوجه می‌شویم که این شرکت‌ها به‌طور میانگین امتیازات ESG مطلوب‌تری را از آژانس‌های رتبه‌بندی خارجی دریافت می‌کنند. پذیرندگان پرداخت ESG همچنین تمایل دارند بهبودهایی را برای یک معیار کلیدی ESG محیطی تجربه کنند: انتشار دی اکسید کربن شرکت. این الگوها در کشورهای حساس ESG، به ویژه کشورهای اتحادیه اروپا، بارزتر است.

با توجه به پیامدهای جبران خسارت مدیران، نتایج ما نشان می‌دهد که، پس از کنترل عملکرد حسابداری و قیمت سهام، مدیران شرکت‌هایی که رتبه‌بندی ESG بالاتر و انتشار CO2 کمتری را نشان می‌دهند، غرامت متغیر بالاتری دریافت می‌کنند. این یافته برای شرکت هایی که پرداخت ESG را قبول نمی کنند، به دست نمی آید.

تأثیر پرداخت ESG بر ثروت سهامداران چندان واضح نیست. ما هیچ ارتباط مثبتی با نتایج مالی، مانند بازده دارایی‌ها، پیدا نکردیم و حتی پس از پذیرش پرداخت ESG، کاهش بازده سهام را مشاهده کردیم.

در مجموع، یافته‌های ما در مورد عوامل تعیین‌کننده و نتایج مرتبط با پرداخت ESG با این فرضیه مطابقت دارد که مقررات پرداخت ESG معیارهای مالی سنتی در بسته‌های پاداش مدیران را به شیوه‌ای اساسی تکمیل می‌کند. نتایج همچنین نشان می دهد که گروه های سرمایه گذاری اصرار بر توجه به معیارهای ESG در واقع مایل به پذیرش بازده مالی کمتر برای بهبود ابعاد ESG هستند. در میان چیزهای دیگر، شواهد ما پیامدهایی برای بحث‌های جاری پیرامون تلاش‌های جاری برای گذار به سوی اقتصاد سبزتر (مثلاً بولتون و همکاران 2021) و نقش نهادها در اقتصاد (مثلاً آذر و ویوز 2022) دارد.

منابع

Azar, J, M Duro, I Kadach and G Ormazabal (2021)، «سه بزرگ و انتشار کربن شرکتی در سراسر جهان»، مجله اقتصاد مالی 142: 674-696.

Azar, J و X Vives (2022)، “بازبینی اثرات ضد رقابتی مالکیت مشترک”، VoxEU.org، 15 ژوئن.

بولتون، پی، اس رایشلشتاین، ام کاکرچیک، سی لئوز، جی اورمازابال و دی شوئن میکر (2021)، “افشای اجباری کربن و مسیر رسیدن به صفر خالص”، VoxEU.org، 4 اکتبر.

کوهن، اس، آی کاداچ، جی اورمازابال و اس رایشلشتاین (2022)،غرامت اجرایی مرتبط با عملکرد ESG: شواهد بین المللیمقاله CEPR شماره 17267.

دوتا، اس و اس رایکلشتاین (2003)، “متغیرهای شاخص پیشرو، اندازه گیری عملکرد، و قراردادهای بلند مدت در مقابل کوتاه مدت”، مجله تحقیقات حسابداری 41: 837-866.

گاسلینگ، تی، ال هریس، سی هیز گیمر، پی اوکانر و یک وحشی (2021)، “پرداخت خوب با پرداخت برای خوب”، PwC و مدرسه تجارت لندن.

گروال، جی و جی سرافیم (2021)، “تحقیق در مورد پایداری شرکت”، مبانی و روند در حسابداری.

Sliwka، D (2002)، “در مورد استفاده از معیارهای عملکرد غیر مالی در جبران خسارت مدیریت”، مجله اقتصاد و استراتژی مدیریت 487-511.