مطالعه نشان می دهد که بحران هزینه زندگی در بریتانیا باعث مرگ زودرس هزاران نفر می شود | بحران هزینه زندگی در انگلستان

یک مطالعه نشان می دهد که بحران هزینه زندگی احتمالا باعث هزاران مرگ زودرس در بریتانیا خواهد شد و شکاف ثروت و سلامتی بین ثروتمندترین و فقیرترین افراد را به طور قابل توجهی افزایش می دهد.

میلیون‌ها بریتانیایی به دلیل جنگ در اوکراین، کووید، برگزیت و سیاست‌های اقتصادی از دهه 1970 تاکنون به شدت تحت تأثیر تورمی قرار گرفته‌اند. خانوارهای فقیرتر بار سنگینی را متحمل شده اند زیرا بخش بیشتری از درآمد خود را صرف انرژی می کنند که هزینه آن افزایش یافته است.

یک مطالعه مدل‌سازی جدید نشان می‌دهد که مرگ‌های زودرس – افرادی که قبل از رسیدن به 75 سالگی می‌میرند – امسال به دلیل بحران هزینه زندگی 6.5 درصد افزایش می‌یابد و 30 مرگ اضافی به ازای هر 100000 نفر خواهد بود. یافته ها بودند منتشر شده در مجله BMJ Public Health.

این مطالعه روی اسکاتلند متمرکز بود. اما محققان، از بهداشت عمومی اسکاتلند و دانشگاه گلاسکو، گفتند: «اثرات مشابهی احتمالاً در سراسر بریتانیا وجود دارد زیرا ما تأثیر اقدامات دولت بریتانیا را مدل‌سازی کرده‌ایم».

افزایش پیش‌بینی‌شده مرگ‌های زودرس – از پایه 463 در هر 100000 نفر به 493 در هر 100000 نفر – برابر است با هزاران مرگ اضافی در سال در بریتانیا.

برای کاهش تأثیر بحران هزینه زندگی، دولت بریتانیا یک ضمانت جهانی قیمت انرژی (EPG) و پرداخت هزینه های حمایتی هزینه زندگی برای فقیرترین خانوارها را معرفی کرد.

شواهد نشان می‌دهد که درآمد پایین با سلامت ضعیف‌تر همراه است و کاهش درآمد بر سلامت تأثیر منفی می‌گذارد. محققان می خواستند تاثیر بالقوه تورم بر نرخ مرگ و میر در سال جاری را – با و بدون اقدامات کاهشی – ارزیابی کنند.

آنها از مدل‌سازی سناریو برای تخمین اینکه چگونه تورم بالای اخیر بر درآمد خانوارها تأثیر می‌گذارد، چگونه اقدامات کاهشی این تأثیرات را تعدیل می‌کند و چگونه نرخ مرگ‌ومیر، امید به زندگی و نابرابری‌ها در نتیجه تغییر می‌کند، استفاده کردند.

آنها سه سناریو را مدلسازی کردند: بدون هیچ گونه اقدام کاهنده. با گنجاندن EPG؛ و با احتساب EPG و پرداخت های حمایت هزینه زندگی. برای تخمین اثرات سلامتی هر یک، اینها با “تجارت به طور معمول” – میانگین تورم سالهای گذشته – مقایسه شدند.

این مطالعه نشان داد که در هر سناریوی مدل‌سازی شده، خانوارها در مناطق محروم از نظر نسبی بیشترین آسیب را دیده‌اند، حتی با حمایت دولت، و در سال 2022/23 1400 پوند بدتر خواهند بود.

این مطالعه نشان می‌دهد که بدون هیچ گونه کاهشی، تورم مرگ‌های زودرس را تا ۵ درصد در مناطق محروم و ۲۳ درصد در محروم‌ترین مناطق افزایش می‌دهد. سناریوی EPG این میزان را بین 3 تا 16 درصد کاهش می‌دهد و اضافه کردن هزینه‌های زندگی این میزان را بین 2 تا 8 درصد کاهش می‌دهد.

این بدان معناست که حتی در بهترین سناریو، مرگ‌های زودرس در فقیرترین خانوارها با سرعتی چهار برابر سریع‌تر از ثروتمندترین خانوارها افزایش می‌یابد.

امید به زندگی کلی نیز در هر یک از سه سناریو مدل‌سازی شده کاهش می‌یابد. اما در هر مورد کاهش بیشتری در امید به زندگی در مناطق محروم پیش‌بینی شد.

محققان محدودیت های مدل سازی خود را تایید کردند. به عنوان مثال، برآوردهای تورم قیمت آنها شامل هزینه های مربوط به داشتن، نگهداری و زندگی در خانه شخصی یا سایر عوامل مؤثر بر مخارج خانوار نمی شود.

آنها نتیجه گرفتند: “تأثیر مرگ و میر ناشی از تورم و کاهش درآمد واقعی احتمالاً بزرگ و منفی است، با نابرابری های مشخص در نحوه تجربه آنها. پاسخ‌های سیاست عمومی اجرا شده برای محافظت از سلامت و جلوگیری از گسترش نابرابری کافی نیست.»