دیدگاه گاردین درباره مشکل حزب کارگر: سر کیر استارمر نمی تواند رای دهندگان را بدیهی قبول کند | سرمقاله

تیدر اینجا درسهایی وجود دارد که باید از انتخابات پیشین راچدیل آموخت. یکی این است که وقتی حزب کارگر نمی تواند به حرف های حامیان خود گوش دهد یا آنها را به خاطر جدایی سرزنش می کند، خطر از دست دادن سنگرهای خود را تهدید می کند. مورد دیگر این است که محافظه‌کاران در پای صندوق‌های رأی مسئول فروپاشی در بریتانیای شهری هستند. در حالی که نگرانی های محلی در مبارزات انتخاباتی جورج گالووی به چشم می خورد، این ژئوپلیتیک جنگ در غزه – و پاسخ های ناکافی دو حزب اصلی – بود که به نماینده سابق حزب کارگر در کسب کرسی کمک کرد.

آقای گالووی، منتقد سرسخت اسرائیل، گواه زنده‌ای است که قدرت بدون مقام وجود دارد. حزب کارگر در این دوره از انتخابات عجله کرد – قبل از اینکه آخرین نماینده خود، سر تونی لوید، حتی دفن شود – با شلیک اسلحه شروع به کار کردند تا آقای گالووی، یک مبارز قدرتمند، را از ایجاد حرکت در صندلی، جایی که تقریبا یک سوم رای دهندگان مسلمان هستند، باز دارند. آقای گالووی که یک فرصت طلب عوام فریب است، در کارنامه سیاسی خود نماینده چهار شهر و سه حزب بوده است. تنها حوزه انتخابیه وینستون چرچیل به همین میزان جهش کرد. بعید است که مسائل محلی اغلب آقای گالووی در عوام را به خود مشغول کند، به ویژه در حالی که نمکی وجود دارد که باید بر زخم های کارگر بر غزه مالیده شود.

این تنها انتخاب کنندگان مسلمان نیستند که عصبانی هستند. سر کیر استارمر بدون شک از هشدار آقای گالووی مبنی بر اینکه حزب او “اعتماد میلیون ها نفر از رای دهندگان خود را که به طور سنتی و وفادارانه” به حزب کارگر رای هذلولی می دادند، از دست داده است. اما حزب سر کیر می تواند ریشه های خود را به اعتصابات کارگران نساجی بردفورد – در سراسر پنین از روچدیل – در ابتدای قرن گذشته بازگرداند. سپس، فریاد مشابهی درباره حس فزاینده ضد لیبرالیسم شنیده شد:ما در گذشته دو مهمانی داشته ایم، نمی شود و نمی شود، و اکنون زمان آن است که یک مهمانی داشته باشیم که“

پیروی از جریان لغزشی حمایت ایالات متحده از جنایات جنگی آشکار اسرائیل هنوز رتبه مخالفان را کاهش نداده است. همچنین این حزب را قادر می سازد تا در مورد نداشتن یک سیاست متمایز در مورد مناقشه در خاورمیانه که به نگرانی های رای دهندگان خود پاسخ می دهد، پاسخ دهد. در حالی که رئیس‌جمهور فرانسه تیراندازی به غیرنظامیان فلسطینی را که “توسط سربازان اسرائیلی هدف قرار گرفته‌اند” در میان ارسال کمک‌های بی‌نظم محکوم می‌کند، رهبر اصلی حزب مخالف بریتانیا چیزی نمی‌گوید. او از پیوستن به درخواست‌های سیاستمداران مترقی در 12 کشور برای بریتانیا برای اجرای تحریم تسلیحاتی اسرائیل در نتیجه حکم دادگاه بین‌المللی دادگستری مبنی بر اینکه نیروهای اسرائیلی نباید مرتکب نسل‌کشی در غزه شوند، خودداری کرد.

به نظر می رسد سیاستمداران حزب کارگر از این که فراخوان های شدیداً هشدار داده شده آنها برای “آتش بس” در گوش ها ناشنوا است، عصبانی هستند. اما همانطور که نیل لاوسون از اندیشکده قطب‌نما اشاره می‌کند، حزب کارگر با این فرض که آنها جایی برای رفتن ندارند، حمایت خود را از رای‌دهندگان مسلمان بدیهی می‌پذیرد. این تفکر که قبلا پنهان شده بود، در حمایت از اسکاتلند و صندلی‌های «دیوار قرمز» شمالی فرو می‌ریزد.

رای دهندگان موظف نیستند رای خود را برای هیچ حزبی به صندوق بیندازند. آنها باید قانع شوند. اقدامات اسرائیل بسیار فراتر از حق خود برای تعقیب مسئولین حمله هولناک حماس بوده است. حزب کارگر باید با استحکام اخلاقی آن را محکوم می کرد.

در بودجه هفته آینده محافظه‌کاران کاهش مخارج بلندمدت و معافیت‌های مالیاتی کوتاه‌مدت را ارائه خواهند کرد. یک حزب کارگر با اعتماد به نفس تر، با 14 سال آرزو و شکست مواجه خواهد شد. نمی‌تواند فقط بر محافظه‌کار نبودن تکیه کند. در یک انتخابات تغییر، حزب کارگر نیاز به کسب آرا از طریق طرح تغییرات الهام بخش و دگرگون کننده دارد.