نقد و بررسی Wicked Little Letters – رمز و راز قلم زهرآلود و لذیذ | فیلم
بقبل از ایکس یا توییتر یا حتی یوتیوب، اگر می‌خواستید خشم خود را در دنیای ناعادلانه بر روی یک تماشاگر بی‌عیب تخلیه کنید، باید زحمت نوشتن نامه و ارسال آن را می‌کشید. این روزها همان روز قلم زهرآگین بود، یک پدیده اجتماعی-جنایی در اوایل قرن بیستم که در اینجا با فیلمنامه شادی آور کمدین جانی سویت و مجموعه ای شایسته از بهترین کمدی های بریتانیایی به کارگردانی تیا شاروک احیا شد.
می‌بینید که فحش‌ها می‌توانند بسیار خنده‌دار باشند – به‌ویژه وقتی که در ابتدا توسط یک ادیت (اولیویا کولمن) که به نظر می‌رسد هدف اصلی نامه‌نویس است تلفظ شود. یا هنگامی که از یک لجن کوچک مانند همسایه ادیت رز (جسی باکلی) بیرون می جهد، که بلافاصله شک به او می رسد. و این فحش‌ها به‌ویژه خنده‌دار هستند – مجموعه‌ای از ناهنجارهای شیطنت‌آمیز و فحش‌های روکوکو که از حروف واقعی مشتق شده‌اند. افتراهای لیتل همپتون، رسوایی فراموش شده ای که این شهر کوچک ساسکس را در اوایل دهه 1920 به وحشت انداخت. “فاحشه روستایی پیس”؟ “خرگوش لعنتی”؟ اختراع القاب این میوه به وضوح فراتر از شعور انسان است. (و اولین سرنخ شما از هویت نامه نویس وجود دارد.)
بنابراین باید به کریستوفر هیلیارد، نویسنده کتاب خوب تحقیق شده در سال 2017 اعتبار داد. پرونده را دوباره به اطلاع عموم رساند. با این حال، این فیلمنامه Sweet است که با موفقیت داستان جنایی واقعی را در یک بسته درام دوره ای بسیار قابل صادرات جمع می کند. و این بازیگران – به ویژه آنجانا واسان در نقش افسر پلیس زن شهرستان و تیموتی اسپال در نقش پدر سلطه‌جوی ادیت – هستند که امکان کاوش عمیق‌تر در مورد انگیزه‌های اساسی چنین رفتار ناهنجاری را فراهم می‌کنند. فحش دادن می‌تواند خنده‌دار باشد، اما ممکن است راهی باشد که یک جامعه تحت فشار، سرکوبگر و مردسالار پس از جنگ، کمی بخار از خود بیرون می‌دهد.
