چپ چپ لندن یا برنارد منینگ دوبل؟ محافظه‌کاران نمی‌توانند کیر استارمر را به عنوان هر دو شیطان جلوه دهند تومیوا اوولاد

Lروز چهارشنبه، رهبر اپوزیسیون، کیر استارمر، این را در مورد ریشی سوناک در سؤالات نخست وزیر گفت:او بریتانیا را بدست نمی آورد“. زمینه صحبت های استارمر واضح بود. او نخست‌وزیر را به‌عنوان دور از ارتباط با مردم توصیف می‌کرد. این به سختی توهین است. این تأیید می کند که شما بیشتر با منافع رأی دهندگان بریتانیایی همسو هستید تا حزب سیاسی که می خواهید در قدرت جایگزین کنید. عجیب بود اگر استارمر فکر نمی کرد که سوناک در ارتباط نیست.

با این وجود، بیانیه ای از داونینگ استریت گفت که سوناک به اندازه استارمر بریتانیایی است. اما استارمر نگفت که سوناک واقعا بریتانیایی نیست، و این غیرصادقانه است که بگوییم او این کار را کرده است. با این حال، ندیم زهاوی، نماینده مجلس هنوز احساس می کند جسارت به ناله کردن به دیلی اکسپرس: «وقتی شنیدم که رهبر وفادارترین اپوزیسیون اعلیحضرت از خطی که من در تمام عمرم مجبور بودم با آن دست و پنجه نرم می‌کردم، به خود لرزیدم.» او در حال ساختن استارمر، مردی که در غیر این صورت به عنوان یک وکیل چپ‌گرا در شمال لندن شناخته می‌شود، شبیه برنارد منینگ است.

کلر کوتینیو، وزیر امور خارجه در امنیت انرژی و صفر خالص، گفت که مایل است به استارمر “منفعت شک” بدهد. چقدر او مهربان است. اما او همچنین به رادیو تایمز گفت: «فقط او می‌داند که به چه چیزی اشاره می‌کند. اما یک چیزی که می‌توانم بگویم این است که اگر برعکس بود، و یک سیاستمدار محافظه‌کار درباره یک سیاستمدار رنگین‌پوست کارگر گفته بود، من فکر می‌کنم که خشم ساختگی پایانی نداشتیم.»

این درست نیست. هرکسی که بد نیت عمل نمی کند می داند که استارمر چه می گفت. و این سوت سگ نبود. در مورد نکته دوم او – اینکه اگر یک محافظه‌کار چیزی شبیه به یک سیاستمدار سیاه‌پوست یا قهوه‌ای حزب کارگر می‌گفت، نماینده محافظه‌کار مورد نظر محکوم می‌شد – پس چه؟ این انتقاد منصفانه از چپ، که به آسانی سوت سگ را برای انگ زدن به افراد راست القا می کند، توسط کسانی که در سمت راست هستند با مشروعیت بخشیدن به این گرایش با انجام دقیقاً مشابه برای محافظت از نخست وزیر در برابر انتقاد کمک نمی کند. اجازه دهید به سیاست واقعی برگردیم، نه بازی کم عمق گوچا.

اوج Greggs را بیاورید

من نمی پذیرم که در یکی از خیابان های بریتانیا باشم مگر اینکه گرگ را ببینم. من سال گذشته برای اولین بار در گلاسکو بودم و قبول نکردم که هنوز در بریتانیا بودم تا زمانی که یکی را دیدم. هرگاه وارد گرگ می‌شوم، همه را می‌بینم، از ثروتمند آشکار گرفته تا فقرای برهنه، افراد بسیار پیر گرفته تا نوزادان، و هر رنگ نژادی یا قومی قابل تصوری را. این نشان دهنده یک مقطع واقعی از جامعه بریتانیا است.

به همین دلیل است که من خوشحالم که می دانم امسال تا 160 فروشگاه جدید افتتاح می شود. فروش آن در سال گذشته 19.6 درصد افزایش یافت، اما مدیر اجرایی، Roisin Currie، گفته است که ما هنوز به “اوج Greggs” نرسیده ایم. من مشتاقانه منتظر آن لحظه هستم. اما من اکنون به سراغ Greggs می روم تا خیالم راحت تر از یک رول سوسیس گرم باشد، نه بیشتر، نه چیزی کمتر، فقط یک لقمه سریع برای روشن کردن روزم.

قیصر زمین

مانند بسیاری از بهترین بازیکنان فوتبال، فرانتس بکن باوئر که هفته گذشته درگذشت، از دسته بندی ساده طفره رفت. مدافع بود؟ هافبک؟ او در جوانی به عنوان مهاجم بازی می کرد و بعداً در پست لیبرو پیشگام شد. مدافعی که توپ را بیرون می آورد و سرعت بازی را برای تیمش دیکته می کند.

او اولین کسی بود که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان سرمربی برای آلمان غربی قهرمان جام جهانی شد (در سال 1974 و 1990). و اولین مدافعی که برنده توپ طلا (جایزه بهترین بازیکن اروپا در آن زمان) شد.

نام مستعار او، der Kaiser، مناسب بود: این اقتدار و جاذبه‌هایی را که او در زمین و خارج از آن فرمان می‌داد، منعکس می‌کرد.

جالب است که او تنها چند ماه پس از مرگ رقیب بزرگ خود در جام جهانی 1966، بابی چارلتون – یکی دیگر از بازیکنان با استعداد فنی و تاکتیکی انعطاف پذیر، درگذشت.