رنج برای تارتش: چگونه اما استون 60 شیرینی کاسترد پرتغالی برای Poor Things خورد | اما استون
تیدور آخر رای گیری اسکار هفته گذشته آغاز شد. همینطور که صحبت میکنیم، هزاران نفر از اعضای آکادمی به کار مهمی میپردازند که در مراسم ماه آینده چه کسی برنده و چه کسی بازنده خواهد شد. مانند همیشه، احتمالاً تصمیمات آنها تحت تأثیر چرخش بی پایان مراسم جوایز کوچکتر است که در هفته های اخیر برگزار شده است، و این بدان معنی است که بسیاری از دسته بندی ها در این مرحله اساساً نتیجه گیری غیرقابل تصور هستند. اوپنهایمر احتمالا برنده بهترین فیلم خواهد شد. رابرت داونی جونیور مطمئنترین برنده بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در دهههای اخیر است. باربی شبی ناامیدکننده خواهد داشت و همه بدترین افرادی که در اینستاگرام دنبال می کنید غوغا می کنند.
اما یک دسته وجود دارد که هنوز قابل قبول است. جایزه بهترین بازیگر زن هنوز هم مسابقه دو اسب است. لیلی گلادستون نه تنها تمرکز فیلم Killers of the Flower Moon را از برخی از مشهورترین بازیگران این سیاره دور کرد، بلکه برد او نیز واقعاً تاریخی خواهد بود. پیشرفتی برای نمایش بومیان آمریکایی روی پرده که به تنهایی به خنثی کردن سال ها و سال ها تصویرهای سینمایی تنبل و دو بعدی کمک می کند. و سپس اما استون وجود دارد. استون می خواهد شما بدانید که او کیک زیادی خورده است.
خوب، مطمئنا، این تمام کاری نیست که او انجام داد. نقش او در فیلم Poor Things مستلزم نوعی بشقابچرخانی نمایشی بود که یک مجری کمتر را ضعیف میکرد. او باید لهجه انگلیسی را کامل میکرد، تحولی گسترده و در عین حال بینظیر را هم در تحرک و هم در فن بیان دنبال میکرد، و بر موانع ذهنی ناشی از ساختن صحنههای جنسی به همان اندازه او غلبه میکرد. در هر سال دیگری او برنده جایزه اسکار می شد. اما امسال تنگ است و هر جزئیات کوچکی که او بتواند به ما بدهد ممکن است به نفع او باشد. و به همین دلیل استون از ما می خواهد که بدانیم او واقعاً کیک زیادی خورده است.
استون در طی پانلی در جشن نامزدهای تهیهکننده برجسته فیلمهای سینمایی در لسآنجلس این هفته گفت که صحنههای جنسی در فیلم Poor Things در مقایسه با بخشهایی که او نیاز به خوردن 60 کیک داشت، یک تکه کیک بود. یک تکه کیک. استون گفت که مجموعههای بسته و حضور یک هماهنگکننده صمیمیت به اولی کمک کرد، که سختی آن را تحت الشعاع قرار داد: «پیدا کردن نحوه راه رفتن یا خوردن 60 تارت پرتغالی… اولین لقمه خوشمزه است، اما در پایان واقعاً میخواهید. بالا آوردن.”
انصافاً 60 تارت کاسترد پرتغالی با استانداردهای هر کسی تارت کاسترد زیادی است. صرفاً از نقطه نظر حرارتی، این یک کار بزرگ است. امیدواریم تیم تولید Poor Things استانداردهای کمی بهتر از این داشته باشد، اما یکی پاستل د ناتا از Pret حاوی 157 کالری است. آن را به میزانی که استون باید مصرف می کرد، مقیاس کنید و به 9420 کالری نگاه می کنید. این تقریباً پنج برابر کالری توصیه شده روزانه برای بزرگسالان است، فقط در تارت. این معادل خوردن 22 کیلوگرم زغال اخته، یا 30 فیله او-فیش، یا یک و کمی کیک پخت کیک سینی شکلاتی جشن تولد Sainsbury است. دفعه بعد که در Sainsbury’s هستید، بروید و به اندازه کیک پخت کیک بزرگ سینی شکلاتی جشن تولد نگاه کنید. استون معادل بیش از یکی از آن ها را خورد. برای هنرش آن را خورد.
به یک معنا، اعتراف تارت کاستارد استون سزاوار این است که در کنار اخبار هفته گذشته که راسل کرو پاهایش را در حالی که رابین هود شکسته است و سیلوستر استالونه در ساخت The Expendables گردنش را شکست. همه آنها داستان هنرمندانی هستند که مایل بودند مرزهای بدن انسان را تا نقطه شکست پیش ببرند تا رضایت واقعی را به مخاطب برسانند. همه آنها هم رنج کشیدند. کرو سالها با درد شدیدی روبهرو شد، استالونه در واقع با مصدومیتش به حرفه اکشن خود پایان داد و با شنیدن آن، احتمالاً استون مجبور شد چندین ساعت برود و روی توالت بنشیند.
آیا گلدستون این کار را برای Flowers of the Killer Moon انجام داد؟ آیا صحنه ای وجود داشت که او 12 کاسه بزرگ پوره سیب زمینی را خورد؟ نه. و بنابراین، تنها به همین دلیل، واضح است که استون شایسته اسکار بهترین بازیگر زن امسال است. و اگر این کار را نکرد، کسی آن زن را برای بازسازی مرد علیه غذا در اسرع وقت ثبت نام می کند.