بررسی The Beatles: Now and then – آهنگ پایانی یک عمل تلخ پایانی است | بیتلز

Lشب گذشته، بی‌بی‌سی وان برنامه‌های خود را برای پخش فیلمی درباره ساخت تک‌آهنگ «نهایی» بیتلز، حالا و آن‌گاه، تغییر داد. مختصر و نسبتاً تکان‌دهنده بود، اما نسخه‌ای از وقایع را با درایت ارائه می‌کرد، به‌طور قابل‌توجهی که بخش‌هایی از داستان را پشت سر می‌گذاشت که ممکن بود باعث شود هر کسی اکنون و آن‌گاه را با چشمی محتاط ببیند. در مورد تلاش های اولیه بیتلز بازمانده برای کار کردن دموهای اواخر دهه 70 جان لنون در اواسط دهه 90 صحبت می کرد، اما به پاسخ کمی که نسخه های تکمیل شده Free as a Bird و Real Love دریافت کردند اشاره ای نکرد. این اوج بریت پاپ بود، سهام بیتلز بالاتر – و تأثیر آنها بر موسیقی فعلی آشکارتر از هر نقطه دیگری از زمان جدایی آنها بود. و با این حال Free as a Bird – که به وضوح با هدف کسب رتبه اول کریسمس منتشر شد، همانطور که بیتلز به طور مرتب در دهه 60 انجام می داد – نتوانست آهنگ زمین مایکل جکسون را از بالای صفحه حذف کند: تا هفته دوم آن در چارت ها نه تنها توسط جکسون، بلکه جلد Boyzone از پدر و پسر گربه استیونز فروش بیشتری داشت.

در همین حال، Real Love، قبل از ناپدید شدن، چند هفته در لیست 10 برتر قرار گرفت (در هفته دوم، Boyzone نیز فروش بیشتری داشت). شاید به دلیل عدم تمایل رادیو 1 به پخش آن متوقف شده باشد، که باعث شد پل مک کارتنی مقاله ای خشمگینانه در روزنامه دیلی میرور بنویسد و “سلطان مهدکودک” ایستگاه را محکوم کند: هر نظری که شما در مورد این موضوع دارید، چیزی کمی غیر قابل اصلاح در مورد بیتلز وجود دارد. بازگشت با خشم ماکا درباره عصر رادیو 1 در وضعیت موجود به پایان می رسد. علاوه بر این، ضبط‌های دوبله‌شده، کیفیت دره‌ای وهم‌آور و عجیبی داشتند. همه افراد درگیر به وضوح تمام تلاش خود را با فناوری موجود انجام داده بودند، اما این واقعیت که صدای لنون شبح‌آلود به نظر می‌رسید، امکان‌پذیر نبود.

فیلم جدید مسائل فنی را مورد بحث قرار می‌دهد که مانع از نیت بازمانده‌های بیتلز برای دوباره‌کاری حالا و سپس در اواسط دهه 90 می‌شود: قرار بود سه آهنگ جدید بیتلز وجود داشته باشد، یکی برای هر جلد از مجموعه‌های مجموعه گلچین، اما جلسات برای این آهنگ رها شد زیرا آواز لنون و پیانو را نمی‌توان برای میکس جدید جدا کرد. این یک نسخه کمی متفاوت از رویدادهایی بود که مک کارتنی یک دهه پیش ارائه کرد. سپس، او ادعا کرد که جورج هریسون فقید – همیشه غیرقابل مناقصه‌ترین بیتل سابق – به تنهایی جلسات را با توصیف Now and then به عنوان «آشغال لعنتی» به پایان رسانده است. («اما جان است!» مک کارتنی ظاهراً اعتراض کرده بود، اما هیچ فایده‌ای نداشت: «این یک آشغال لعنتی است.» در واقع، به نظر می‌رسید هریسون در مورد کل ایده بازسازی مطالب لنون مطمئن نبود. او متعاقباً اظهار داشت: “امیدوارم پس از مرگ من کسی این کار را با تمام دموهای مزخرف من انجام دهد – آنها را به آهنگ های موفق تبدیل کند.”

از تبلیغات قبلی خبرنامه رد شوید

پس از ارتقاء خبرنامه

با گوش دادن به Now and then، به سختی می توان متوجه شد که مخالفت هریسون از نظر موسیقی صرفاً چه بوده است. تصنیف پیانویی با حال و هوای انعکاس‌آمیز، واضح است که هرگز قرار نیست جای توت فرنگی فیلدز برای همیشه یا یک روز از زندگی را در محبت طرفداران بیتلز بگیرد، اما آهنگی بهتر از Free as a Bird یا عشق واقعی است. و پس از مرگ به عنوان یک آهنگ بیتلز دوباره کار شد، قطعا ضربه عاطفی بیشتری را به همراه دارد. اگر می‌خواهید جابه‌جا شوید، اشعار فضای کافی برای انجام این کار فراهم می‌کنند. این که آیا لنون هنگام نوشتن آهنگ، همتایان خود بیتلز را در ذهن داشته است یا خیر، تردید وجود دارد – اگرچه چه کسی می داند؟ – اما با یک هشت وسط جدید که به صورت پشت سر هم توسط لنون و مک کارتنی خوانده می‌شوند، این آهنگ بسیار به آهنگی در مورد بیتلز تبدیل می‌شود که اشتیاق به پیوند آنها را نشان می‌دهد: «حالا و گاهی دلم برایت تنگ می‌شود / حالا و گاهی می‌خواهم آنجا باشی. من.» صدای تک‌نوازی گیتار اسلاید به سبک هریسون که توسط مک‌کارتنی نواخته می‌شود، به‌طور مشابهی متحرک است، که ظاهراً از اضافه‌کردن گیتار اسلاید هریسون به جلسات اواسط دهه 90 خودداری می‌کرد و بیش از حد یادآور آهنگ سولوی او در سال 1971 My Sweet Lord بود. این دقیقاً نوعی قضاوت برادر بزرگتر بود که همیشه در مورد هریسون بود: چیزی نسبتاً تأثیرگذار در ادای احترام مک کارتنی وجود دارد که گویی در کنار گذاشتن امتیاز ممکن است اشتباه کرده باشد، اگرچه به نظر می رسد حضور واقعی هریسون به گیتار ریتم آکوستیک محدود شده است.

پیشرفت‌های فناوری، مشکلات آواز لنون را حل کرده است، صدایی که هیچ شباهتی به حضور طیفی که در Free As a Bird وجود داشت، ندارد. دیگر مشکل صوتی بالقوه – در 80 سالگی، صدای مک کارتنی از زمان آخرین گردهمایی مجدد بیتلز به طور قابل توجهی پیر شده است – با پایین نگه داشتن او در میکس حل می شود: شما حضور او را احساس می کنید نه اینکه مستقیما متوجه آن شوید. اضافات به آهنگی که آشکارا ناقص بود یکپارچه هستند – دوباره، برخلاف Free as a Bird، که در آن هشت وسط جدید مک کارتنی کمی با آهنگ اصلی لنون مخالفت کردند – تنظیم به طرز مجللی با ارکستراسیون فریب خورده است، اما هرگز به اجرای آشکار Beatles-y خم نمی شود. دال ها اگر نگاه کنید، تقریباً می توانید تصور کنید که بیتلز با هم می نوازد، که قطعاً در مورد آهنگ های اواسط دهه 90 صادق نبود.

بنابراین اکنون و سپس یک موفقیت واجد شرایط است، اگرچه این سوال باقی می‌ماند: برای چیست؟ واضح است که برای پول درآوردن وجود ندارد، چیزی که هیچ یک از بیتلز یا املاک آنها به آن نیاز ندارند – اگرچه نسخه 7 اینچی تکی با قیمت چشمگیر 18 پوند به فروش می رسد – و نه برای زیبایی کاتالوگ موجود بیتلز، که به سختی نیاز به درخشش دارد. شاید دلیل واقعی وجود آن در مک کارتنی باشد. هیچ بیتلی بیشتر تلاش نکرد تا گروه را کنار هم نگه دارد یا به نظر می رسید که از جدایی آنها بیشتر متلاشی شده است. و هیچ بیتلی با خستگی ناپذیرتر کار نکرده است تا پایان خوشی را به داستان خود بچسباند و هرگز به مصاحبه کنندگان یادآوری نکرده است که گروه تا انتها یک واحد استودیویی فشرده بود، صرف نظر از اینکه خارج از آن چه اتفاقی می افتاد، و اینکه او و لنون دوباره با هم دوست بودند. در زمان مرگش؛ انتشار مجدد آلبوم Let It Be بدون ارکستراسیون فیل اسپکتور (اضافه ای که مک کارتنی در کتاب سال 1997 از آن به بعد “نقطه شکست” در مرگ بیتلز نامید). چراغ سبز مجموعه مستند Get Back، که جلسات ضبط سال 1969 خود را در نوری شادتر از مستند وحشتناک Let It Be نشان داد. با استفاده از همان فناوری اکنون و سپس برای دونوازی با لنون روی صحنه در گلستونبری. پایان زودهنگام جلسات اواسط دهه 90 به وضوح او را خجالت زده کرد: او بارها و بارها به پایان دادن به اکنون و سپس در سال های میانی اشاره کرده است. حالا او یک عمل بسته است که زیر آن یکی از اشعار لنون ضمیمه شده است: بعد از سطرهایی در مورد دلتنگی و اینکه می خواهم در کنار من باشی، او اضافه می کند “همیشه به من برگرد”.