50 آلبوم برتر سال 2023، شماره 9 – Amaarae: Fountain Baby | موسیقی

دبلیوهنگامی که Amaarae خواننده، ترانه سرا و تهیه کننده غنائی-آمریکایی از صحنه آلته غرب آفریقا در سال 2020 در سطح بین المللی ظاهر شد، او به Pitchfork گفت: «من می‌خواهم شاهزاده‌آفریقایی اصلی پاپ باشم.» امسال، قبل از انتشار دومین آلبوم خود، Fountain Baby، او جاه طلبی های خود را ارتقا داده بود و اظهار داشت: “Funtain Baby بیش از هر چیز یک آلبوم پاپ است. نباید آن را صرفاً به عنوان یک پروژه «افروبیتس» کبوترخانه کرد.» سرپیچی از تصورات محدود فرهنگی و اجتماعی، بیان و برآورده کردن خواسته‌هایش با اطمینان، ضربات عامیانه‌ای فوری، سریع و اعتیادآور: اینها ویژگی‌هایی هستند که در واقع ستاره 29 ساله پاپ را تعریف می‌کنند که جاه‌طلبی و توانایی پرخاشگرش در اجرای آن، او را درگیر می‌کند. گفتگو با افرادی مانند بیورک و روزالیا.

همانطور که وعده داده شده بود، Fountain Baby یک آلبوم مجلل و بازیگوش با دیدی بدون حاشیه است که بر اساس تربیت Amaarae بین آکرا و آتلانتا شکل گرفته است: بله، عناصر پرکاشن شیک Afrobeats، همراه با سرخوشی بی حد و حصر آلته، وجود دارد، اما به همان اندازه نویدها وجود دارد. مثلاً به پخش آوازی آبشاری تله‌های جنوب ایالات متحده یا تریل‌های نفس‌گیر جانت جکسون. آزمایش‌های Amaarae که از ابهام زیاد و ابهام لذت می‌برند، به شدت اشباع شده و دائماً در حال تغییر شکل هستند، شامل پانک، R&B، فلامنکو، رپ ملودیک، جی فانک، سافت راک و موارد دیگر می‌شود که همگی با صدای شیرین او تکمیل می‌شوند.

واضح‌ترین مقایسه با تیمبالند و کار نپتون‌ها در اواخر دهه 2000 است، با Amaarae و همکارانش که موسیقی‌های پاپ جهانی را از درخشش مجللی جلوه می‌دهند تا زمانی که مانند جواهرات مجلل بدرخشند. Big Steppa ترکیبی از گیتار مخمل‌آلود، سیم‌های سرخورده و مشت‌های غنی از برنج با کیفیت بالا است، در حالی که خود نپتون‌ها بر روی نمونه‌های تقلبی قافیه‌مانند مهد کودک نمونه‌برداری می‌شوند. در ماکسیمالیست Wasted Eyes که ضربات کوبه‌ای آن بر اثر شلیک گلوله ایجاد شده بود، Amaarae از یک نوازنده کورا و کریستال کی خواننده ژاپنی خواست که آهنگ Battaki خواننده فولکلور ژاپنی Umeko Ando را دوباره تفسیر کنند تا با پیام Amaarae مبنی بر تشنگی برای کسی که می‌داند برای او بد است، مطابقت داشته باشد.

میل در اشکال مختلف آن در فواره بیبی بیداد می کند. در هم ستاره دیوانه‌وار، او از نشانه‌های زودیاک استفاده می‌کند تا به دعوا بپردازد (“من و او، احساس سه نفره بودن / باید جمینی” باشد)، در حالی که در جاهای دیگر از رویاهای مادی الماس و دیور فهرست می‌کند. عنوان آلبوم اشاره ای به اندام تناسلی زنان است و رکورد مملو از اشعار اروتیک بی شرمانه در مورد خیسی، لمس های ممنوع و میل به لعنت به گودال ها است که ادعای شادی آمارا برای قدرت، ثروت و سکس را به خطر می اندازد. گاهی اوقات، لذت فقط لذت است: «من قهوه ام را صبح با کمی سر دوست دارم»، او با بال زدنی آگاهانه بر روی لباس مجلل Disguise، با آوازی چنان غلیظ و غلیظ که می تواند یک آهنگ عاشقانه بالیوودی باشد، ادعا می کند. اما در جاهای دیگر، او به شدت آگاه است که این سه خواسته چگونه به هم گره می خورند، و چگونه مردم ممکن است از او برای هر یک از آنها استفاده کنند: “این به این دلیل است که “پول من خیلی طولانی است / فکر من خرج می کنم”، شما را غاز می کند.” در فالستوی خسته و زمزمه‌ای روی Reckless & Sweet که به آرامی شناور است.

با وجود کوهنوردان بالقوه، Amaarae در پیگیری رضایت خود لجام گسیخته باقی می ماند. در بازگشت به خانه نزد خدا، او حتی خود را به عنوان قادر مطلق می‌داند – «شوتی می‌گوید که من را دوست دارد همانطور که خداوند را دوست دارد / وقتی در آن بیدمشک هستم، بالاتر از قانون هستم.» اوج‌های سکس، خشونت، خودکشی از یک تصنیف ظریف تنظیم‌شده خودکار که در مورد رابطه‌ای که کار نمی‌کند نشخوار می‌کند («ما چه مشکلی داریم؟ در نیمه دوم، نفس خروشان او وقت را تلف نمی‌کند و احساس بدی نسبت به خودش می‌کند: «به چیزی که از تو می‌پرسم اهمیت نده / فقط لعنتی به من بگو، «بله» / به من بگو من آن هستم / بگو. من بهترینم.» نفس او نیز افسار گسیخته باقی می ماند – اما فراوانی Fountain Baby یک عمل سخاوتمندانه است که در شنونده می بندد تا Amaarae را در غوغایی با شکوه و اعتماد به نفس او در تعقیب لذت همراهی کند.