هزینه های جهانی بهداشت و محیط زیست صنایع غذایی 10 تریلیون دلار در سال است – سازمان ملل | توسعه جهانی

به گفته سازمان ملل، آسیب های بهداشتی و زیست محیطی ناشی از تولید مواد غذایی 10 تریلیون دلار (8 تریلیون پوند) در سال یا 10 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی هزینه دارد.

به گفته سازمان خواربار و کشاورزی فائو (FAO) که هزینه‌های پنهان صنعت غذای جهانی را در سالانه خود “برچسب قیمت” گذاشته است، شرایطی مانند دیابت و بیماری قلبی، پیامد رژیم‌های غذایی نامناسب، 7.3 تریلیون دلار است. گزارشی که روز دوشنبه منتشر شد

دیوید لابورد، مدیر بخش اقتصاد کشاورزی فائو گفت: «در چند سال گذشته مردم متوجه شده‌اند که مرزهای سیاره‌ای تحت فشار قرار گرفته و در بسیاری از موارد از آن عبور کرده‌اند.

او گفت: “در حالی که غذا در زندگی ما نقش اساسی دارد، اما تاثیر قابل توجهی بر محیط زیست و سلامتی دارد.” «تخصیص یک مقدار به آنها یکی از راه‌های کمی کردن این تأثیرات متفاوت است.»

اما وی افزود: «نباید فقط با لنز پردرآمد وارد این بحث شویم. در شمال جهانی، گفتمان عمومی مدت‌هاست که بحث اکوسیستم‌ها و رژیم‌های غذایی ناسالم را شامل می‌شود، اما هزینه فقر و سوءتغذیه نادیده گرفته می‌شود.»

در این گزارش آمده است که سیستم‌های غذایی فعلی باعث افزایش فقر در کشورهای کم درآمد شده است. بسیاری از کشاورزان در کشورهای فقیرتر به طور کامل از ارزش محصولات خود بهره مند نشدند، زیرا آنها اغلب محصولات خود را به تاجران و تولیدکنندگان می فروختند که سود می بردند. این باعث شد که کشاورزان قادر به پرداخت رژیم های غذایی مغذی نباشند.

به عنوان مثال، در اوگاندا، هزینه پنهان سیستم کشاورزی 20 درصد تولید ناخالص داخلی است. 70 درصد آن به فقر مرتبط است.

مدیر فائو گفت که انتظار دارد بار مالی در سال‌های آینده افزایش یابد، زیرا کشورها ثروتمندتر شده‌اند و مواد غذایی، قند و چربی‌های فرافرآوری شده بخش بزرگ‌تری از رژیم‌های غذایی را تشکیل می‌دهند.

لابورد گفت: «بیست سال پیش، گرسنگی و سوء تغذیه هنوز در بسیاری از کشورهای با درآمد متوسط ​​امروزی رایج بود. “امروزه می دانیم که اگر در زمان رشد غذای کافی نداشتید، در بزرگسالی بیشتر مستعد ابتلا به بیماری های مرتبط با رژیم غذایی می شوید.”

یک 2020 مطالعه مجله پزشکی بریتانیا دریافتند که تجربه سوء تغذیه شدید یا قحطی در کودکی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، اختلال در متابولیسم گلوکز و سندرم متابولیک (مجموعه ای از شرایط پزشکی – مانند چاقی، فشار خون بالا، قند خون بالا) را افزایش می دهد. بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع 2).

لابورد این ترکیب از تغذیه بیش از حد (چاقی) و کم‌تغذیه (کوتاه‌قدی) را «یک بار مضاعف سوء تغذیهوی افزود: کشورهای پردرآمد چنین مشکلاتی ندارند.

او گفت: «بنابراین در واقع رژیم‌های غذایی ناسالم می‌تواند برای کشورهای با درآمد متوسط ​​حتی مشکل‌سازتر از کشورهای با درآمد بالا باشد.»

«اگر می‌خواهیم کشورهای با درآمد متوسط ​​از مسیر اقتصادهای ثروتمند دیگر پیروی نکنند، باید موضوع رژیم غذایی سالم را در اولویت قرار دهند و بر پیشگیری تمرکز کنند. زیرا زمانی که فردی به دیابت مبتلا می شود، نمی تواند دوباره برگردد.

این بیماری‌های غیرواگیر (NCD) به طور سنتی به عنوان یک مشکل خاص در شمال جهانی در نظر گرفته می‌شوند، در حالی که سیاست‌های بهداشت عمومی در جنوب جهانی بر پیشگیری از بیماری‌های عفونی مانند HIV متمرکز شده‌اند. اما امروز 74 درصد از مرگ و میرها در سراسر جهان ناشی از بیماری های غیرواگیر و 77 درصد از این موارد در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​اتفاق می افتد.

لیز آرنانز، از اتحاد NCDیک سازمان جهانی مبارزه با این بیماری ها می گوید: «محصولات ناسالم صنایعی را پشت سر خود دارند.

اقتصادهای در حال رشد به عنوان بازارهای جدیدی برای این صنایع تلقی می شوند. اغلب آنها به دلیل فقدان مقررات یا فقدان ظرفیت برای اجرای مقررات جذب می شوند. در حال حاضر، برای مثال، می‌توانیم شاهد باشیم که صنعت الکل کشورهای آفریقایی را به شدت هدف قرار می‌دهد.»

اما بسیاری از کشورهای با درآمد متوسط ​​به طور فعال به تهدید فزاینده غذاها و محصولات ناسالم واکنش نشان می دهند. آرنانز گفت که در آمریکای لاتین، 70 تا 85 درصد مرگ و میرها مربوط به بیماری های غیرواگیر است، اما این منطقه به یک رهبر جهانی در اجرای سیاست های پیشگیرانه تبدیل شده است.

او افزود: «همین هفته، کلمبیا وضع مالیات را نه تنها بر نوشیدنی‌های شیرین، بلکه غذاهای ناسالم نیز آغاز کرده است. آرنانز با اشاره به اینکه این موضع قوی تر از بسیاری از کشورهای ثروتمند بود، گفت که در دسترس بودن غذای سالم و مغذی یک انتخاب شخصی نیست بلکه یک سیاست سیاسی است.

لابورد گفت که کاهش هزینه های بهداشتی و زیست محیطی تولید مواد غذایی راه حل جهانی ندارد.

وی گفت: ما نمی توانیم فقط قیمت مواد غذایی را افزایش دهیم و امیدوار باشیم که بازار مشکلات را حل کند. به عنوان مثال، اگر به سادگی قیمت استیک را افزایش دهیم تا برخی از هزینه های پنهان تولید آن را منعکس کنیم، این افراد ثروتمند نخواهند بود که مصرف گوشت خود را کاهش دهند.

“راه حل ها چند وجهی تر هستند. در برخی موارد آموزش و در برخی دیگر برنامه های تغذیه مدرسه است. ما می‌توانیم کارهای زیادی انجام دهیم، اما اگر بیش از حد ساده‌سازی کنیم، نه.»

فائو قصد دارد در سال آینده راه حل هایی را برای بهبود سلامت جهانی ارائه دهد.