“من دیگر هرگز به حزب محافظه‌کار رای نخواهم داد”: خشم در حوزه انتخابیه پیتر بون – و یکی دیگر از انتخابات احتمالی ناراحت کننده | محافظه کاران
تیدرهای wo همراه از Reptile World – “برای تمام نیازهای خزندگان شما!” – در ولینگبورو، نورث همپتون شایر، دفتر حوزه انتخابیه نماینده محلی پیتر بون است. روی تابلوی ورودی جلویی عبارت «گوش دادن به ولینگبورو و راشدن» نوشته شده است. اما نشانه ها این است که ولینگبورو و راشدن دیگر به استخوان گوش نمی دهند.
روز جمعه یکی از پنجره های دفتر تخته شد و به نظر می رسید که فضای داخلی در حال بازسازی موقتی است. به جلوی در یک نفر P45 چسبانده بود. در کادر مشخص شده “تاریخ خروج”، “ASAP” را پر کرده بودند.
هفته گذشته، هیئت کارشناسی مستقل توصیه کرد که Bone باید از مجلس عوام تعلیق شود، پس از گزارشی که او را به خاطر تعدادی از اعمال قلدری و “یک عمل سوء رفتار جنسی” مجرم دانسته است – در این گزارش آمده است که او حوله خود را رها کرده و افشا شده است. خود را به یک کارمند در یک سفر کاری در سال 2013.
استخوان این اتهامات را رد می‌کند، اما به نظر می‌رسد که دوران پارلمانی او با زمان قرضی زندگی می‌کند.
اگر تعلیق شش هفته‌ای تأیید شود، یک دادخواست فراخوان داده می‌شود و احتمالاً یک انتخابات مجدد برگزار می‌شود.
بوون قبلاً تازیانه محافظه‌کاران را کنار گذاشته بود، اما پس از شکست‌های مضاعف تحقیرآمیز آنها در پنج‌شنبه گذشته از حزب کارگر در کرسی‌های امن سابق تامورث و مید بدفوردشایر متحمل شدند، این انتخابات پیش‌روی دیگری است که محافظه‌کاران می‌توانستند بدون آن انجام دهند.
استخوان در آخرین انتخابات عمومی با بیش از 62 درصد آرا برنده شد. با این حال، در فضای سیاسی پر تب و تاب کنونی، حوزه‌های انتخابیه با 18500 اکثریت تقریباً به عنوان حاشیه‌نشین واجد شرایط هستند. “دیوار آبی” به نظر می رسد که از یک مورد بد پوسیدگی اخلاقی در حال فروپاشی است، چیزی شبیه به آن از زمان سگ های دولت جان میجر دیده نشده است.
کریس پینچر، که نماینده تامورث بود، در معرض اتهامات تجاوز جنسی قرار گرفت و نادین دوریس، نماینده سابق بخش تخت میانی، استعفا داد که از نظر او به عنوان پاداشی برای وفاداری به بوریس جانسون رد شده بود، آخرین مورد مشخصی وجود دارد. روزهای رم درباره سلطنت طولانی محافظه‌کاری احساس می‌کند.
درست در بالای جاده از دفتر Bone، مرکز خرید Swansgate قرار دارد، یکی از آن پیشرفت‌های دهه 1970 که مدت‌ها در انتظار تعمیرات اساسی است که به نظر می‌رسد هیچ‌وقت کمبود یک فروشگاه کارت تولد نداشته باشد. یک یا دو مشتری در اطراف منطقه در حال چرخش هستند که همچنان وفادار به استخوان هستند، اما اکثر خریداران می گویند که به او رای نمی دهند، و بسیاری از آن ها در مورد حزب محافظه کار نیز همین را می گویند.
معمولی تونی، یک شهروند سالخورده است. او می‌گوید: «من قبلاً همیشه به محافظه‌کاران رأی داده‌ام و دیگر هرگز به آنها رأی نخواهم داد. آنها سرنخی ندارند که دارند چه کار می کنند.»
او می گوید در صورت برگزاری انتخابات مجدد به لیبرال دموکرات ها رای خواهد داد. جوزف سینیورو، مدرس ریاضیات، یک قدم فراتر می رود.
او می گوید: «این بار به حزب کارگر رأی خواهم داد.
برای سینیورو، که چندان به Bone به عنوان نماینده حوزه انتخابیه فکر نمی‌کرد، مشکل محافظه‌کاران این است که رهبران زیادی داشته‌اند و تورم بسیار بالاست.
او می گوید: «آنها اقتصاد را خیلی خوب مدیریت نکرده اند.
او می افزاید: «اگر دوباره به محافظه کار رای دادم، باید بوریس باشد. او ما را از برگزیت و کووید عبور داد.»
ولینگبورو به شدت به خروج از اتحادیه اروپا رای داد و بون از طرفداران برگزیت بود. سینیورو فکر نمی‌کند که برگزیت خوب پیش رفته است، اما همچنان از «خودمختاری» بریتانیا خرسند است.
پس از ارتقاء خبرنامه
مارک پارنل، که به محافظه‌کاران و به ترک رای داد، تاکید بیشتری دارد. او به سادگی می گوید: «برگزیت نتیجه نداده است.
به چه روش های خاصی؟
او توضیح می دهد: «به خاطر همه مهاجران. این چیزی است که ما به آن رای دادیم و این اتفاق نیفتاد. فقط بدتر و بدتر شده است.»
Bone در واقع آهنگ این مؤسسه را خوانده است و به طور مداوم به تشدید قوانین مهاجرت رأی داده است. اما پارنل می‌گوید که «بعد از همه چیز به عنوان یک فرد» به Bone رأی نمی‌دهد. این امر او را نامشخص می‌گذارد که از نظر سیاسی به کجا برود، اگرچه او محافظه‌کاران را رد نکرده است.
تا سال 2010 ولینگبورو بین حزب کارگر و محافظه کار به عقب و جلو رفت و آمد داشت. استخوان یا برگزیت یا شاید هر دو آن را به یک صندلی امن تبدیل کردند. با پشیمانی گسترده خریداران از صورت‌حساب‌های دروغین کالایی که کمپین ترک فروخته بود، و Bone یک رقم قطعی سیاسی بود، شرایطی که انحصار محافظه‌کاران را تضمین می‌کرد، دیگر درست نیست.
در عوض خشم زیادی در ولینگبورو در مورد وضعیتی که رای دهندگان محافظه کار اکنون در آن قرار دارند وجود دارد.
جوزفین کلاپسون پیج، که در خرده فروشی کار می کند و مادر یک کودک خردسال است، احساس می کند که بحران هزینه های زندگی او را بدون خانه سیاسی که بتواند به آن اعتماد کند، رها کرده است.
او می‌گوید: «ما در این میان هستیم، جایی که درآمد زیادی برای دریافت کمک به دست می‌آوریم، اما به اندازه‌ای نیست که بتوانیم هزینه‌های مالی را بپردازیم. من الان نمی دانم چگونه رای بدهم. فکر می کنم همه آنها یک مشت احمق هستند.»
آیا ریشی سوناک در حال گوش دادن به ولینگبورو و راشدن است؟
